Als zijn ogen sluiten

Hij keek me zo strak aan,
Vroeg me of hij mocht gaan.
Hij moest al zoveel lijden,
En liet mij een keuze maken,
We wisten bijden dat dit niet meer goed kwam...

Hij keek me aan met een hart vol pijn,
Dus kon ik niet harteloos zijn.
Zijn trouwe ogen sloten,
Ik kon hem nu al niet missen.

Die nacht droomde ik.
Ik zach hem galoperen in een eindeloze wei spelend met zn moeder.
Baasje niet huilen, kijk ik heb geen pijn,
Ik kan weer rennen en voel me fijn.
Dankje baasje.....
Hij rende verden er ik werd wakker met een traan in mijn ogen,
Maar nu kan hij rennen, in een eindeloze wei.

© Copyright Anouk Groeneveld