Storm

Er woedt een storm in mij
mijn hart gaat nu tekeer
En elk woord dat je zegt
vergroot de afstand nog maar meer

Er raast een orkaan in mij
wind en regen slaan om mijn ziel
Ze geven me de kracht om te klimmen
uit de put, waarin ik viel

Irritatie is boosheid geworden
en boosheid is gegroeid naar woede
Niets gaat mij nog stoppen nu
de tegenaanval is niet meer te verhoeden

Te lang zat hier een angstig haasje
omsloten door een muur van onzekerheid
Maar nu ik in mijn menszijn ben geraakt
sta ik op en aanvaard mijn strijd

Ik voel het bloed in mij weer stromen
de tinteling van nieuwe energie
Richt me op, ik ga sterk zijn
weersta de aanval van ongeacht wie

Niets is belangrijk op dit moment
het gaat even alleen nog om IK
Alle beslissingen zijn aan mij
er kwam een einde aan't gewik

Ben niet bang voor de weerstand
hoe meer, hoe beter zou ik zeggen
Iedere vraag, met ondertoon van sneer
ga ik met een antwoord weerleggen

Wat je zag was buitenkant
Want niets is wat het lijkt
Maar als ik in mijn wezen wordt gekrenkt
dan heb je zelfs mijn grens bereikt

De storm zal nog even duren
de golven zijn nog niet bedaard
Pas als ik mezelf recht heb gedaan
zijn jullie mijn aandacht waard

Storm, woede, orkaan
Ik sta op, de vuist gebald
Niemand hier in mijn omgeving
die mijn leven nog vergalt!

© Copyright Pierre de la Montagne