Heimwee naar Eden

Het land van ver verleden
Is met of zonder spijt
Niet langer te betreden
De tijd zo snel vergleden
Trekt strikte grenzen
Met het land van heden

Soms brengt een geur je terug, je ging
op broze vleugels van herinnering
Even, in een ogenblik
Tot men tot grote schrik
Voor kort in ver verleden
Terug is in ‘t land van heden

Heimwee naar Eden, de mens als banneling in de tijd
Vanuit een ver verleden op weg naar de eeuwigheid

Huib van Riet

© Copyright Huib van Riet