de zon en de maan

Amper samen, meestal alleen,
Het kille lot dat hen is gegeven
Afwisselend, en altijd maar een
Gedwongen eeuwig zo te leven
De dag die sterft, in nabijheid van de nacht
Het pijnlijk afscheid, eeuwig duister
De terugkeer, door allen verwacht
De nacht die vlug wat lieve woordjes fluistert
Om dan weer afscheid te nemen.