Nachtmerrie
Ik wist niet wat ik hoorde
Ik kon mama niet geloven
Het komt wel goed zei ik
Maar ik kon niets beloven
Mijn wereld stond stil
Alles wat ik nog wou
Was mama vastpakken
En nooit meer loslaten
Ik kon haar niet loslaten
Ik wil haar niet laten gaan
De eerste keer is het gelukt
Zal ze dit keer even sterk staan?
Mijn angst is waarheid geworden
Deze keer doet het nog meer pijn
Ik kan niet meer helder denken
Ik vind het echt niet meer fijn
Mijn leven is een nachtmerrie
Met af en toe leuke momenten
Als afwisseling om het vol te houden
Maar nu is het echt te veel geworden
In mijn hoofd staat alles stil
Het voelt alsof ik verlamd ben
Maar rond mij gaat het verder
Het liefst wil ik weg van alle ellende
Maar waar naartoe?
© Copyright TheyCallMeMelissa
Ingezonden door
TheyCallMeMelissa
Geplaatst op
01-11-2012
Over dit gedicht
Mama heeft na 6 jaar opnieuw kanker..