In godvergeten eenzaamheid

zag zonnen trillen
manen dalen
en weer klimmen

de zee verstoof
tot waterzand
vloed schuwde het land

hield mij staande
in natuurgeweld
toch ben ik geveld

de hand ontbrak
die mij kon helpen
op een strand vol schelpen

ik stierf daar in
godvergeten eenzaamheid
maar ook die dood gaf geen respijt

wil melker
08/01/2013
www.wilmelkerrafels.deds.nl