wanneer ik hoop

Wanneer ik wou dat het even stil was om me heen,
begon iedereen te schreeuwen.
Blijf het gemis eeuwen lang?
wanneer ik alleen wou zijn was t van belang.
de drang om te schreeuwen had ik dan.
Maar van dat werd niemand blij, dus kruipte ik in me schelp terug.
keer ik me de rug naar al me problemen en vergat ik ze even.
maar er zijn ergere dingen in het leven laat ik maar met die mensen mee leven.
heb ik mijn problemen opgegeven en de pijn verstopt.
tot dat alles oppropt.
ooit stopt het huilen en de pijn laat ik maar vrolijk zijn.
Ook al is die vrolijkheid maar schijn.

© Copyright Samantha Sanstra