Moeder van een gepest kind

Moeder van een gepest kind

Mijn kind kwam thuis, de tranen stroomden uit haar ogen
Ik was boos, ik wilde allen nog maar haar levensgenot verhogen
Dat kon ik niet, het was haar taak
Ze moest vechten tegen haar eigen draak

Haar draak waren niet de pestkoppen, maar haar onzekerheid
Ik zou alleen kunnen voldoen aan haar behoeftigheid
Behoeftigheid aan zekerheid
In haar eigen crisistijd

Een knuffel hier, een goed gesprek daar
Maar nooit een schaar
Een schaar die het oplost, een schaar die knopen doorknipt
Dat kan ik niet zijn, ook al weet ik waar het aan nipt

Ik voelde mij falen
Ik kon alleen nog maar balen
Inmengen zou het erger maken
Tot zij zich geheel zou voelen verlaten

Het was een zware taak het haar zelf laten oplossen
Het was alsof ze mij gingen afrossen
Maar ik wist dat zij het kon
En dat was waar, ze zag de zon

Mede dankzij haar verleden
Ze heeft zeker genoeg geleden
Helpt zij nu anderen
Probeert zij de wereld te veranderen

Al is zij niet beroemt
Haar naam wordt vaak vernoemt
Liefde en begrip gaven haar de kracht
Zodat zij veel volbracht

Mijn kind, ik ben trots op jouw
Ik houd van jouw

© Copyright Britta Nijhuis

Ingezonden door

Britta Nijhuis

Geplaatst op

11-01-2013

Over dit gedicht

niet alleen de gepeste persoon heeft het zwaar, maar ook de mensen rond om de gepeste persoon, als zij van die persoon houden

Tags

Gepest Kind Moeder Oplossing