De tijd zal het leren

Ik zou graag en gedicht voor je schrijven,
over wat je voor mij hebt betekend.
Echt ik wil niet overdrijven,
jij hebt mijn leven positief getekend.

Ik heb alles met je gedeeld,
veel van je geleerd, veel met je beleefd.
Maar helaas ben ik nu minder bedeeld,
nu onze vriendschap niet meer leeft.

Weet je wat nog ik het meeste mis,
gewoon met je te kunnen praten.
Je te vragen hoe het met je is,
een traan bij je te mogen laten.

Ik heb ook een soort liefde voor je gevoeld,
eigenlijk voel ik dat nog steeds.
Je bent me dierbaar zoals dat is bedoeld,
dat nog niet anders geweest.

Ik wou dat ik terug kon in de tijd,
dan zou ik alles anders doen.
Van hoe het is gelopen heb ik spijt,
we hadden het moeten laten bij die ene zoen.

Ik snap waarom je nu doet wat je doet,
ik weet dat ik je niet spreken kan.
Vriendje, weet het is goed,
maar soms dan baal ik er van.

Kon ik maar terug in de tijd,
dan kon ik even met je bellen.
Gewoon gezellig als altijd,
je over mijn belevenissen vertellen.

We zijn hetzelfde op veel vlakken,
ik vind het jammer dat ik dat nog maar net wist.
Dat ik me dat af heb laten pakken,
ik hoop niet dat ik me in jou heb vergist.

Nu moet ik zonder jou door dit leven,
maar ik weet dat ik het kan.
Ik hoop alleen dat ik mezelf ooit kan vergeven,
dat onze vriendschap niet meer is, daar heb ik echt spijt van.

Time will tell
en come what may.
Ach, je weet het wel,
het leven komt goed voor ons alle twee!

© Copyright SeliN