Vrij

Toen ik s’nachts naar buiten keek
Was ik naar de sterren aan het staren
Alles was allemaal niet zoals het leek
Toch deden de sterren me even opklaren

Als ik ’s nachts dan weer verder sliep
Voelde ik me een klein momentje bevrijd
Ik wilde niet denken aan hoe mijn leven verliep
Want dat was een te harde werkelijkheid

’Sochtends als ik voor de spiegel stond
Dan schrok ik van mijn eigen lelijkheid
Mijn diepste wens was dat ik niet bestond
Dan was ik tenminste van de pijn bevrijd

De stemmen spookten door mijn hoofd
Ik kroop in het verste hoekje van mijn schulp
Van mijn zelfvertrouwen was ik beroofd
Ik was jaloers op iedereen die uitbloeide tot tulp

’S avonds als ik mn gezicht in het kussen duw
Hoop ik dat ik nooit meer wakker word
Ik ben het die ik zo ontzettend verafschuw
Duurde het leven maar lekker kort

Het steeds maar geschopt en geslagen worden
Heeft mijn huid chronisch blauw doen kleuren
Waarom ben ik toch hun slachtoffer geworden
Hoe kan het dat ze dit ooit hebben laten gebeuren

Ik sla mijn handen voor mijn ogen
Van mij hoeft het allemaal niet meer
Dit leven heeft me zo ontzettend bedrogen
En dat elke dag weer, keer op keer

Ik kreeg een depressie en voelde me een grote oen
De zon had zich al dagen lang verstopt
Ik hoefde helemaal niets meer van mezelf te doen
Alles deed zeer, ik had zoveel opgekropt

Op een dag scheen de zon weer in mijn gezicht
Het voelde fijn dat ik niks meer hoefde te geven
Ik had alleen nog maar een hele kleine plicht
Dat was het beëindigen van mijn leven

© Copyright invisible