Pesten doet pijn
Ik liep over het plein
helemaal alleen
besloot maar te gaan zitten
op die grote zware steen.
Pakte een spiegel
de tranen stromen
was die litteken er maar niet
dan was het nog goed gekomen
Had ik er misschien nog geweest
als ik niet door het vuur was gegaan die dag
voor mijn kleine broertje
die nog in het huis lag
Dan was het litteken er nooit
en was ik heel erg knap
dan had ik nog geleefd
en was ik vol van blijdschap.
Maar helaas was het litteken er wel
en het zou blijven zitten, door die rot brand
maar ik wilde zo niet leven
dus maakte ik mezelf van kant.
© Copyright Samantha Krelekamp
Ingezonden door
Samantha Krelekamp
Geplaatst op
26-01-2013
Over dit gedicht
Dit gedicht gaat over een meisje die gepest werd omdat ze littekens had