Vergeten

Hoe zeggen we, dat de toekomst vóór ons ligt
Terwijl gisteren zo recent, ons voor ogen staat
vandaag nog niet gewend, de straat uitgaat
verglijden de tijden als een gericht

Voltrokken door een geheimzinnige wachter
Bij ‘t licht van het verleden
slechts een flits in het heden
besluipt de toekomst ons van achter

Snel vergleden gelegenheden, ver weg van het begin
haalt de tijd ons van achter in, wordt de trage toekomst nu
Eens in nog onzichtbare tijden, zonder ons, zonder u

Maar de mens leeft als prooi van het moment
is de eeuwigheid vergeten en het nu
al eenmaal zo gewend, in een leven eng bemeten

Huib van Riet

© Copyright Huib van Riet