Onafscheidelijke vriendschap

Even een gedichtje op een blad geschreven,
Dat ik je eigenlijk het liefst in het echt had gegeven :(






Ik herinner nog goed onze eerste dag,
alsof het gisteren nog maar was!
In het begin waren we nog erg verlegen,
maar na een tijd hebben we een band gekregen.

Na een paar afspraakjes zagen we elkaar meer en meer,
En dat zorgde voor een super leuke sfeer.
Als ik met de auto onderweg was en ik zag het woordje Temse staan,
maakte het mij blij en wou ik niet meer weg bij jou gaan!

Onze ouders waren beste vrienden,
En ja, ook wij werden echte boezemvrienden.
We zagen elkaar wekelijks en deden alles met ons tweëen,
Jij bedacht echt de zotste ideëen!
We sliepen in de kelder,gingen op ruiltocht en sprongen op elkaar met tussen ons een matras,
kun je het nog herrineren hoe hard we lachten en hoe leuk het was?

We deden ook gewone dingen,
Dat varieërde van foto's trekken naar heel luid zingen :D
Weet je nog die ene dag toen we super luid op de fiets Nicki Minaj " Starships " aan het zingen waren,
En mijn buurvrouw ons hoorde en ons zo zat aan te staren?
Ik kan nog zoveel dagen opnoemen dat we strijk lagen,
Want we spraken zoveel af en zeker in de vakantiedagen!

Onze band werd steeds sterker en we konden niet meer zonder elkaar,
het was elke keer opnieuw voor ons een echt topjaar!
Maar onze band was niet enkel sterk door het lachen en plezier ,
dat kwam ook omdat we met elkaar omgingen op een speciale manier.
We konden elkaar vertrouwen en steunde elkaar door dun en dik,
We hadden met elkaar een super goede klik!

We waren onafscheidelijk en we werden nog blijer toen we hoorden dat we samen op vakantie gingen,
wat we daar meemaakten , zijn onbeschrijvelijke dingen!
We beleefde daar samen onze beste tijd van ons leven,
We hadden alles ; de zon en zee, een liefje en onze vrijheid en de piraatboot waar we telkens ingingen,niemand kon ons iets beter geven!

Tot die verschrikkelijke dag,21 juli, die had alles van ons afgenomen,
we konden niet geloven wat er gebeurde en moesten samen bekomen.
Dat was zeker één van de ergste dingen uit ons leven,
maar we wisten zeker dat we elkaar NOOIT op zouden geven!

De dag erna was mijn verjaardag en ik weet nog goed dat we blij waren dat jij er voor de eerste keer erbij kon zijn,
maar daar zat ik toen,alleen aan de ontbijttafel,ik weende, het deed mij zo'n verschrikkelijke pijn.
Vanaf die dag wist ik dat alles nooit meer hetzelfde ging zijn,
We werden gescheiden en moesten verder leven met een ondraaglijke pijn.

We mochten elkaar amper zien en jij werd voor een harde keuze gesteld:
koos je voor Laura of je vader? Ik stond versteld!
Dit mochten ze jou niet vragen,
ze waren ons echt aan het uitdagen!
Natuurlijk kies je voor je vader,dat begreep ik volkomen,
Maar dan stelde ik mij de vraag of alles nog terug zou goedkomen?

Als ze zo dachten om ons op die manier te scheiden,
hadden ze het goed fout,wij gingen alles proberen al moesten we nog meer pijn lijden.
Uiteindelijk lieten ze ons toe,
om elkaar te zien heel af en toe.

De avonden brachten we nog samen door in de attracties en aan zee,
al was het niet meer hetzelfde want we droegen verdriet met ons mee.
We besloten om toch nog te genieten met alle tijd die we samen konden doorbrengen,
al wou ik dat ik die tijd kon verlengen.

Maar stilaan naderde 26 juli, de dag dat ik terug naar België zou keren,
ik wou dat ik ons pijnlijk afscheid kon pauzeren.
Ik wou nog niet weg bij jou,ik wou bij jou blijven en aan je zijde staan,
maar de realiteit besliste dat ik weg moest gaan.

Ik stapte op de bus en jij stond daar,
en de buschauffeur die was klaar.
Het was tijd om te vertrekken,
alles achter mij te laten en proberen aan iets anders te denken.
Ik zie je nog staan, je zwaaide met je hand,
dit was het einde, zo had ik het niet gepland!

Ik weende heel erg op de bus,
en dacht even aan alles terug.
Ik kon het allemaal nog niet realiseren,
kon je dit voorval nog dramatiseren?

De tijd wanneer ik terug thuis was kon ik alleen maar denken aan jou,
door hun fout was ik iemand kwijt waar ik zielsveel van hou!
Tranen vloeide over mijn gezicht,
door alles wat ze mijn hart hebben aangericht.

Maanden heb ik jou niet gezien,
en ik keek zo uit naar ons wederzien!
De dag dat ik jou aan het koopcentrum zag,
kwam er op mijn gezicht een enorme glimlach.

Een lach die ik in maanden niet heb laten zien,
omdat ik zo hard heb afgezien!
Maar jij lieverd doet enkel een lach op mijn gezicht verschijnen,
en zolang ik bij jou ben zal die nooit verdwijnen!

We zien elkaar heel weinig,
maar de tijd die ik dan bij jou ben dan voel ik me veilig.
Brieven schrijven we nu vaak naar elkaar,
elke brief die ik ontvang is voor mij een duur exemplaar!
Ik hou alles bij en plak de fotos op mijn kast,
lieverd je zit in mijn hart helemaal vast.

Ik denk dat er vriendschap zoals ons niet bestaat,
wij blijven samen en dat is iets wat vaststaat!
Door onze afstand hadden de meeste al opgegeven,
maar wij kunnen dit overleven!

Vertrouwen,liefde en steun dat is wat ik je altijd zal geven,
Niet alleen voor vandaag maar voor heel mijn leven!
Ik weet dat ik dat van jou ook zal krijgen,
niets of niemand kan ons uit elkaar drijven!

Toch doet het pijn om te weten dat we elkaars kamer nooit meer zullen betreden,
maar als ik jou blijf zien dan ben ik tevreden!
Jij bent mijn motief voor mijn rijbewijs,
want wanneer ik dat heb kom ik je halen en gaan we samen op reis!!

Ik weet dat ik en jij,
geen bloedverwanten zijn.
Maar volgens mij heeft God een foutje gemaakt,
want voor mij ben jij mij biologische zus door alles wat wij al hebben meegemaakt.

Lieve schat , al woon je een heel andere kant,
Jij bent mijn zielsverwant!
Tijd zal ons leren,
om elkaar nooit op te geven!

Bedankt voor de tijd om dit te lezen,
jij bent mijn alles en met deze heb ik dat bewezen.
Wees nooit meer bang,
we zullen elkaar blijven zien ook al duurt het maandenlang!

Ik ben ook te weten gekomen wat het nut heeft van mijn leven,
en dat is , jou al mijn vriendschap geven.
Zonder jou had ik geen doel om mijn leven verder te zetten,
dus bedankt om nooit op te geven en altijd door te zetten!

Samen kunnen we alles aan,
geloof me, we hebben het zwaarste al kunnen door staan!
Moeilijke tijden is voor ons geen probleem,
samen helpen we elkaar er wel doorheen!

Ik zeg nooit vaarwel,
want dat woord geeft mij kippevel.
Maar wel tot ziens en tot snel,
en weet dat ik nu al aftel!

© Copyright Lauraamoens