Je nooit meer aan te raken

Mijn vingers tasten duister
ik ben zo alleen en klein
nu ik niet meer naar je luister
moet ik denken aan mijn brein

gevoelens kunnen nu niet staken
de nacht valt neer in pijn
je nooit meer aan te raken
doet mij twijfelen aan mijn zijn.

© Copyright mobar

Ingezonden door

mobar

Geplaatst op

05-03-2013

Over dit gedicht

Gevoelens

Tags

Aanraken Nooit Verdwenen