troost
Een gedicht hoeft niet te rijmen.
Dit gedicht poogt alleen
een troost te zijn
voor hen die achterblijven:
zoals de aarde het gat
dicht, waarin de
doden zijn
verdwenen.
Els,Tom en Daysie
hopelijk vinden jullie kracht
om deze kloof
te overbruggen:
Dit gapend gat
dat ligt
tussen de man, van wie je hield
en de vader die je moest cremeren.
Maar ook herinnering
behoeft geen rijm:
gedachten delven
slechts gedachten:
aan ziekte maar ook
aan samenzijn
in liefdevolle
nachten.
© Copyright ernie
Ingezonden door
ernie
Geplaatst op
26-03-2013
Over dit gedicht
ik schreef dit gedicht bij de crematie van mijn veel te vroeg en snel overleden zwager