Verdwijnpunt
'Stop, hou op, niet verder stomen,'
riep de stoker. 'Ik ontdek
dat daarginder, dat is gek,
onze rails tezamen komen.
Sla alarm en sluit de bomen,
neem een hamer op je nek,
kom, ik wil dat deze plek
onder handen wordt genomen.'
Na een halve dag marcheren,
ging de tocht hen deprimeren.
't Einddoel bleek zó ver dat zij
maar besloten om te keren
En, wat zagen toen de heren?
'Hè? We zijn er al voorbij!'
Door Marjolein Kool
© Copyright Marouscha
Ingezonden door
Marouscha
Geplaatst op
27-03-2013
Over dit gedicht
Het is niet door mij geschreven, maar ik zag het staan (in mijn wiskundeboek!?) En ik vond het zo leuk dat ik het vond dat meer mensen het moesten lezen