Fata morgana

Je loopt langs een weg
In een dorre droge woestijn
Gelovend dat je het zal vinden
Voor je laatste water op zal zijn

Druppel voor druppel
Verdwijnt het in je mond
Je keel wordt droger en droger
En branden je voeten aan de grond

Het wordt warmer en warmer
Een fata morgana laat zich verschijnen
Je ogen zien iets wat er niet is
En laten voor even je angsten verdwijnen

Maar terwijl je er naar toe loopt
Breken je benen en val je neer
Je kan geen stap meer zetten
Alles is verkrampt en doet zo'n zeer

Je ogen vallen langzaam dicht
De zon die brandt hevig op je huid
Het zweet druipt naar de grond
In een stille woestijn zonder geluid

© Copyright Laska119

Ingezonden door

Laska119

Geplaatst op

08-04-2013

Over dit gedicht

...

Tags

Angst Droogte Jij Leven Overig Woestijn