alleen verder

Ik was zo jong,
Jullie hadden elke dag ruzie.
Elke dag werden we geslagen,
Nog elke nacht komt het terug in een nachtmerrie.

Drugs en drank was het belangrijkste,
Elke avond moesten wij mee naar de kroeg,
We waren nog maar peuters,
Maar daar zaten we dan de hele nacht tot sochtens vroeg.

2e kerstdag 1999 was de verschrikkelijkste dag uit mijn leven
Papa werd weer eens heel boos zoals normaal
Maar nu ging hij veel verder,
Het kwam niet meer goed ditmaal.

2 weken later werd ik wakker uit mijn coma,
Het was 4 dagen na mijn 6e verjaardag
Ik hoorde dat jullie er niet meer waren
Ik was helemaal van slag

Jullie waren ook al gecremeerd
En papa was opgepakt
Ik heb een paar dagen lang gehuild
Hij heeft álles van me afgepakt

Ik was als enige nog over
Ik had geen idee wat ik moest doen
Wat me allemaal te wachten stond
Ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoelt als toen.

Ik had alleen nog maar aandacht voor revalideren
De rest kon me allemaal niks meer schelen
Rouwen ging er bij mij niet in
Er was toch niemand met wie ik het verlies kon delen.

Nu merk ik meer dan ooit dat ik het nooit heb verwerkt
Dat ik het nooit een plekje heb kunnen geven
Ik ben altijd alleen maar bezig geweest met vechten,
ik wou mama trots maken dat was mijn streven.

Ik zal hoe het nu is moeten accepteren
Ik zal mn vader nooit kunnen vergeven
hij heeft zóveel verschrikkelijke dingen gedaan
maar ik moet wel verder met mijn leven

ik leef nu met de dag
en probeer van het leven een feestje te maken
ik weet zeker dat mama dat ook gewild had
en dat hun nu over mij waken.

© Copyright xnaomi

Ingezonden door

xnaomi

Geplaatst op

19-04-2013

Over dit gedicht

ik heb dit gedicht geschreven omdat dit precies is wat ik heb meegemaakt, en ik dit zo een plekje wil geven. ik hoop dat mensen die zich hierin herkennen zo sterk zijn om ook alleen door te kunnen en ondanks alles toch positief in het leven staan!

Tags

Alleen Geslagen Ouders Ruzie Verdriet Verlies