Niet te beschrijven
Mijn gedachten en daden twisten
Mijn benen bewegen
De armen al uitgestrekt
Vallen weer neer
Waarom vraag ik mij af
Ik wil en kan het
Ik weet niet waarom
Maar lichaam en geest zijn ineens gescheiden
Niet te beschrijven
Zijn de gedachten die door mijn hoofd hollen
Niet te beschrijven
Is het gevecht welk ik voer met mijn lijf
Niet te beschrijven
Zijn de reacties in mijn omgeving
Ineens ben ik lui bevonden
Een sloddervos
Iemand die gewoon niet wil
Tot eindelijk de diagnose valt
Ineens lukt het weer
Medicijnen zorgen ervoor
Dat mijn lichaam weer gehoor geeft
Aan wat ik wil doen
Maar niet te beschrijven
Is de achtergeblevene pijn
De enige verwarring die blijft
Dat ik in mijn grote nood
Door niemand werd begrepen
© Copyright Britta Nijhuis
Ingezonden door
Britta Nijhuis
Geplaatst op
08-05-2013
Over dit gedicht
onbegrip voor ziektes die niet te zien zijn