Kan het niet meer
Soms wil ik er even niet meer zijn,
Ik wil dan niks voelen zoals verdriet of pijn.
Ik heb zoveel stress in mijn hoofd,
Alsof ik mezelf beetje bij beetje heb leeg geroofd.
Ik krijg dan hoofdpijn en voel me heel moe,
Ik stel altijd iedereen teleur, wat ik ook doe.
Ik wil m'n ogen sluiten en ze nooit meer open maken,
Zodat niemand me nooit meer op verkeerde plekken kan aanraken.
Als je nou is wist, wat er allemaal met mij is gebeurd,
En waar ik mezelf door heen heb gesleurd.
Dan zou je met tranen in je ogen naar me kijken en zeggen dat je het niet kan geloven..
Toch is het zo, maar je kan niks meer doen, want ik ben al op weg naar boven.
© Copyright Laura_yours
Ingezonden door
Laura_yours
Geplaatst op
02-07-2013
Over dit gedicht
verdiet