Achter de lach

altijd weer een glimlach
ieder moment van de dag
achter die lach
dag na dag
schuilt een heimelijk verdriet
dat ze zelf ook niet altijd ziet
waar komt het vandaan
zoals de schijn van de maan
zo is die rond en vol
en plots weer halfvol
of verdwenen in het niets
zittend op mijn fiets
trappend tegen de wind
waar ik mijn gedachten aan elkaar bindt
als kleine schakeltjes in mijn hoofd
wachtend tot het vuur weer dooft
wegpinkend mijn traan
kijkend naar die halfvolle maan
vol ongeduld
tot hij is gevuld
met goudgele schijn
dan wil ik schreeuwen "verdwijn"
die volle maan
heeft het gewoon gedaan
dan schommelt mijn humeur
van hoog naar mineur

vliegen op mijn gedachten
in die slapeloze nachten
die volle maan waar ik me op richt
met zijn lachende gezicht



© Copyright Marill

Ingezonden door

Marill

Geplaatst op

09-07-2013

Over dit gedicht

achter de lach zit een traan

Tags

Lachen Serieus Verdoezelen