ogenblik
het leek zo lang
al was het een tel
wat was ik bang
je klonk zo fel
eruit!!
met een bons
viel de deur in het slot
buiten
wat was ik kapot
in een tel
of was het een flits
ervoer ik de hel
daar stond ik met mijn kids
samen
doch eenzaam
voor die dichte deur
je zette ons zomaar op straat
was het voor jou dan een sleur
mij met mijn twee meiden
weet je nog wat we ooit zeiden?
samen
jij en ik
in dat ene ogenblik
nu
na al die jaren
lig ik in het donker te staren
woelend
voelend
zoekend naar schuld
door duisternis omhuld
laat ik eindelijk een snik
denkend aan dat ogenblik
© Copyright Marill
Ingezonden door
Marill
Geplaatst op
26-07-2013
Over dit gedicht
na een liefdevol leven samen, zette jij ons zomaar op straat