Levendigheid sterft een trage dood

Zelfs de leukste dingen
Maken deze zware last
Niet lichter om te dragen

Dagelijkse beslommeringen
Slingeren me langs een spiraal
Recht de diepte in

Het kleinste detail
Laat mijn woede ontsteken
Ik doof de vlam met mijn hand

Een enkel woord wekt verdriet
Maar tranen blijven achterwege
Terwijl niemand ooit iets ziet

Mijn gekleide maskers van alledag
Worden steeds een beetje harder
Maar de verf slijt er langzaam af

De levendigheid sterft een trage dood
Verdwijnt met elke schilfer verf
Belandt in de aarde, ongezien

Twijfels en dwalingen zijn gewoon
Repetitief achter niets
En smoren stil mijn levensbesef

© Copyright Zomaar iemand