Moed in de wanhoop

MOED IN WANHOOP

De stoere eik
veranderd in een hangende treurwilg
alle kracht ontnomen
alle trots verdronken in wegkwijnende dromen

Gekweld door zelfmedelijden
Starend in ongewilde eenzaamheid
Geen doel , geen lichtpunt,
Geen dageraad die licht op donkere toekomst schijnt

De kruin geladen met overtollige gedachten
Een ruige stam die zijn kwetsbaarheid verbergt
Slechts enkele vogelnestjes herbergen oprechte vriendschap
Achter zijn stoere aanschijn schuilt een teder hart

Het zelfvertrouwen heeft volledige de weg verloren
Troosteloos in een bos van angstvallige teleurstellingen
Van het stotterend zelfgeloof
Blijft alleen nog een gesmolten illusie over

Excuses blijven nog de enige versiering van de takken
wanhopig wachtend op die verblindende hoop
Een sprankeltje nieuw leven, een paar verlossende woorden,
De moed in de wanhoop
Die de eik weer herstelt in zijn volle glorie

Maene Stefaan

© Copyright Stefaan Maene