Het verleden is dood

In het verleden,
veel tegenslagen gehad.
Maar kan ze niet loslaten,
ze blijven me achtervolgen.

Hoe hard ik ook ren,
ze halen me altijd in.
Duwen me terug,
maken me weer klein.

Hoe hard ik ook vecht,
dat kleine kind van toen is er nog.
Het is zo kwetsbaar,
en zo teer.

Het zit gevangen in een lichaam,
een lichaam wat ik deel.
Met alle emoties en pijn,
mijn kleine en volwassen ik.

Ik wil wel terug,
alles nog eens over doen.
Maar het gaat helaas niet,
ik ben ermee gestopt.

Enigste manier om te ontsnappen,
is om te schrijven.
Het laat me voelen wie ik ben,
en laat me emoties lekken.

Ik ben niet van steen,
ik ben niet van water.
Ik ben net zo kwetsbaar,
als ieder ander.

Maar het verleden,
deed me breken.
Maakte me harder,
en sneller van steen.

Ik ben het niet,
ik ben bang.
Ondanks dat,
loop ik door.

Ik ben moe,
ik ben gebroken.
Ik ben kapot,
maar laat niks zien.

Ondanks dat,
sluit ik nu dit gedicht.
En hoop,
dat het antwoord ooit komt.

© Copyright Angel-on-your-side