Trein vol gedachten

ik zag je lopen langs het spoor
je was volkomen in gedachten
niets vermoedend liep je door
terwijl de voetstappen ons samen brachten

iets in je ogen
hield mijn adem vast
je draagt vast een zware last
dacht ik
terwijl mijn longen zich
weer vol lucht zogen

een trein denderde voorbij
dat was het moment voor mij
om je bij je kraag te pakken
langzaam lieten we ons zakken
in de berm van het spoor
de trein denderde maar door

je ogen keken me vurig aan
waarom heb je dit gedaan
vroeg je
een koude rilling langs mijn rug
bracht mij even terug
naar een moment
in mijn verleden

nu in het heden
samen naast dat spoor
vertelde ik spontaan
hoe mijn leven was gegaan

vol ongeloof keek je me aan
iets in je ogen
zei mij genoeg
we hebben onze longen volgezogen
terwijl ik je rugzak droeg

Marill 2013

© Copyright Marill