De dood ben ik onwaardig

Het papier is klein
Te veel woorden nodig
Ik kras ze groot

Ik ben besluiteloos
Ik heb gefaald
Zelfs in het falen

Kan mezelf niet vernietigen
Anderen niet bekoren
Zelfs mislukken mislukt

Verdriet om vroeger
Om alles, hoe ik ben
En vooral om wat ik doe

Woede om de anderen
Mijn stupide beslissingen
Hoe oneerlijk het is

Alles, te veel om op te noemen
Ik wil het eruit, allemaal
Maar ben er te laf voor

De pijn verstikt me
Sleurt me mee, kopje onder
Volgende laag make-up

Hoe erg kan het zijn
Als de hoop ’s ochtends is
Dat ’s avonds de slaap weer heerst

En ik de hele nacht wakker lig
Mezelf de dag door sleep
Hetzelfde riedeltje, steeds opnieuw

De hoop is niet verloren
Maar is er nooit geweest
Ik berust bij dat besef

Mijn doodswens beïnvloedt alles
Sluimert altijd op de achtergrond
Niemand die er iets van snapt

De dood ben ik niet waardig
Hulp van anderen evenmin
Maar zo kan ik niet verder

Ik haat mezelf, om alles
Hoe ik ben, hoe ik doe
Ik ben zelfs de dood onwaardig

© Copyright Zomaar iemand