Regen

Bang dat iemand mijn zwakte ziet
Verstop ik me onder de dekens
Te onzeker en te kwetsbaar
Erover praten kan ik niet

Regen tikt tegen het raam
Als de tranen op het matras
Elke druppel bevestigt het
Ik walg van mijn lichaam

Beelden komen boven
Pijn schiet door me heen
Als ik denk aan wat er is gebeurd
Feiten die ik niet wil geloven

Toch houd ik mijn tranen weer vast
Stop mijn verdriet weg
In de onderste la
Van een vergeten kast

Met een masker van een lach
Stap ik dan de regen in
Maar verdriet is alles
Wat ik voelen mag

© Copyright Roos