echo uit een ver verleden

ik hoor jouw stem
doordrongen van afkeur
als echo uit een ver verleden

repetitie van eeuwige discussie
ik zwijg als het graf, eigen stigma
zo treft mij geen blaam

de klanken drijven voort
overspoelen gewetenloos
mijn ego, ongenadig

je rijt de wonden open
jouw scherpe dimensies
van doelloos vermaak

en ik hoor weer jouw woorden
ik weet het beter
maar misschien heb jij gelijk