Trots op je
Vroeger heb ik je laf gevonden
Om die beslissing dood te gaan
Altijd gedacht dat we toch verder konden
Proberen de angsten te verslaan
Nu heb ik je driemaal aan het infuus gezien
Heb je drie keer op het randje gestaan
Wilde je toch weer leven misschien
Kon je jezelf niet laten gaan
Daarna droegen we allemaal die angst
Dat het tenslotte toch echt mis gaat
Na jaren tot bloedens toe vechten
De angst je uiteindelijk verslaat
Hard als het klinkt, zal ik het snappen
Als die gedachte je weer overspoelt
Want al heb je ze overleefd, die klappen
Nog erger heb je ze gevoeld
Je bent zo moedig, dat kan ik nu zien
Niemand anders zou dit volhouden
Graag gaf ik je hoop, een uitzicht misschien
Een einde waarin alles toch nog goed kwam
Want niemand wil het meer dan jij
© Copyright hierennuenstraks
Ingezonden door
hierennuenstraks
Geplaatst op
07-02-2014
Over dit gedicht
Je bent de sterkste vrouw op aarde ma. Ik hoop zo dat het je zou lukken weer op te staan. Maar niemand kan je iets kwalijk nemen.