Toen de dier nog spraken...

Alle herinneringen als een koffer
veilig opgeborgen.
Ver weg,
verschrompelt ergens bovenin.
Volgestouwd met foto’s
en rapporten.
Allemaal van vroeger
toen we nog aan het werken waren
aan de grauwe toekomst.
Met een lichtpunt op het einde
van de tunnel.
Een glimlach verschijnt
op mijn gezicht,
maar er vloeit ook een traan
over mijn gezicht.
Op weg naar het oneindige
waar we nog altijd wachten
op een antwoord.
Herinneringen vervagen snel.
Het zit te ver opgeborgen in de
koffer daarboven.

© Copyright Verwijderde gebruiker

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

03-03-2014

Over dit gedicht

Wat als je ouder wordt en herinneringen vervagen terwijl de dood om de hoek loert?

Tags

<"verleden Herinneringen Hersenen">