Vliegen

’s Mensen oudste droom…vliegen
Onbegrensd vrij te zijn
Rustig door het luchtruim wiegen
Dichtbij de zonneschijn

Zonder bekommernis zweven
Soms gedragen door thermiek
’t Aanschouwen van ’t drukke mensenleven
Al dat jagen kent men niet

Bekoorlijk in volle vlucht
Grenzeloos het zwerk doorklieven
Eindeloos hoog in de blauwe lucht
Vliegen naar believen

’t Ontbreekt me aan vleugels en pluimen
Bovendien ben ik te zwaar
Ik zou graag met een vogel ruilen
Ik vloog vér weg…echt waar!

© Copyright Jozef Verachtert

Ingezonden door

Jozef Verachtert

Geplaatst op

17-01-2009

Over dit gedicht

Nergens last van, vrij zin

Tags

Vliegen Zonneschijn Mensen