Vliegen
’s Mensen oudste droom…vliegen
Onbegrensd vrij te zijn
Rustig door het luchtruim wiegen
Dichtbij de zonneschijn
Zonder bekommernis zweven
Soms gedragen door thermiek
’t Aanschouwen van ’t drukke mensenleven
Al dat jagen kent men niet
Bekoorlijk in volle vlucht
Grenzeloos het zwerk doorklieven
Eindeloos hoog in de blauwe lucht
Vliegen naar believen
’t Ontbreekt me aan vleugels en pluimen
Bovendien ben ik te zwaar
Ik zou graag met een vogel ruilen
Ik vloog vér weg…echt waar!
© Copyright Jozef Verachtert
Ingezonden door
Jozef Verachtert
Geplaatst op
17-01-2009
Over dit gedicht
Nergens last van, vrij zin