....

het licht van de maan weerspiegelt je gelaat.
en in mijn gedachten ben jij het die zacht praat.
de woorden die ik wil horen ,die komen tot mij.
ik kruip tegen je aan ,heel dicht aan je zij.
de geur van je lijf dringt diep naar binnen.
nu moet ik echt stoppen en kom tot bezinnen.
de woorden die kwamen waren slechts spinsels.
ik wilde zo graag al die woorden horen.
en toen de ochtend kwam , had ik alle hoop verloren.

© Copyright petergld

Ingezonden door

petergld

Geplaatst op

02-04-2014

Over dit gedicht

vriendin

Tags

Verloren