de kans gegeven

ik ben te ver gegaan
heb hem het geloof gegeven
in mijn bereikbaarheid
dat had ik nooit moeten doen

mensen vinden liefde anders dan ik
ik zie geen fijne bescherming
maar de angstwekkende vrijheid
hij mag me niet aanraken

hij denkt dat hij me kent
maar niemand kent mij
niemand begrijpt mij
niemand heb ik de kans gegeven

ik schaam me voor mijn eigen pijn
mijn verleden en wat me nog tergt
de wanhoop die niemand bij me ziet
de nachtmerries grijpen me nog elke nacht

begrijpen kun je pas
als het goed uitgelegd is
en dat heb ik nooit gedaan
zal ik dat ooit kunnen?

© Copyright Zomaar iemand