Afrika, Afrika. Liefde voor Afrika

Afrika, Afrika! Wat ben je mooi.
Maar je bent veranderd, erg veranderd, het is er nu zo`n zooi.
Pijn voor bijna ieder levend kind en dier, ongeacht hoe klein.
Afrika, Afrika, je was zo mooi! Ooit was het er zo fijn!

Tot die ene soort, ook met kogels kwamen.
Tegen een geweer geen kans, een kind of de big five? Niet eens samen.
De natuur, de onschuldige stamvolken en dieren.
Er wordt gejaagd door dat ene soort, die met hebzucht, zonder veel manieren.

Klimaatverandering, stroperij, Afrika, Afrika, wat is er aan de hand?
Het hart van binnen, overal oorlog en armoede het lijkt wel in brand!
Hoe kan het toch, je ligt er al zo`n tijd.
Als enig continent nog zo arm en onervaren, wat is dit een spijt.

Regenwouden zo groot als landen, de natuur en een klein beetje wij
Zo moest het toch? Leven mét de natuur, of vergis ik mij?
Moeten we kappen, zagen, drillen of stropen, is dit hoe het moet?
Laten we alles opmaken! dan is iedereen op gelijke voet!

In het zuiden ontwaken de savannen, in het noorden verschijnt de woestijn.
Afrika, Afrika, wat kan het daar toch mooi zijn.
Nieuwe soorten zullen komen en gaan.
Maar Afrika, Afrika, jij zou altijd blijven bestaan.

De mens kan ons niks maken
Niet vernietigen, verdwijnen, of kraken.’
Tijd zal het leren, dat is nou eenmaal zo met de tijd.
Afrika, Afrika, zo mooi, jij bent er toch voor eeuwig en altijd!

© Copyright Nelson Vermeer