Ik leef dus ik denk

Ik leef dus ik denk,
ik denk dus ik leef,
maar ik zoek nog steeds
iemand die mij een knopje geeft.

Van dat gepieker en
denken word ik zo moe,
het liefst sluit ik ook
mijn ogen nu even toe.

Kon ik nu maar
gewoon slapen gaan,
en morgen uitgerust
weer opstaan.

Als de volgende morgen
mijn wekker af gaat,
is er een gedachte die
door mijn hoofd gaat.

Dan denk ik weer aan
de afgelopen nacht,
zag het weer erger in als
ik vanmorgen dacht.

© Copyright Janneke Troost