mijn wensen overleven
ik moest mijn wensen overleven.
ik heb mijn dromen uit gedroomd.
slechts het lijden is mij nog gebleven.
de vrucht van het hart waar niets meer in woont.
mijn krans is door de wrede vlagen
van het nood lot in haar bloei verdord.
ik doorleef alleen mijn droeve dagen.
en wacht tot het eeuwig duister wordt.
zo trilt verrast door late koude.
als gure stormwind fluit en giert.
een blad dat zich te laat ontvouwde.
aan het takje dat geen groen meer siert.
© Copyright vivian
Ingezonden door
vivian
Geplaatst op
10-06-2014
Over dit gedicht
het beschrijft het eentonige van het leven.