Dat ik

Gevoelens van onbehagen,
Geen richting weten te vinden in het
Leven
Vragen,
Onsamenhangendheid,
Waar moet ik heen,
Geen aanwijzingen uit het verleden
Spijt
Heb ik van al die dagen
Dat ik niets deed
Dat ik niet streed, dat ik niet leed
Dat mijn tranen zonder oorzaak
Dat mijn lachen zonder vreugde
Ik hoop
Dat ik vaak mis,
Dat ik nooit raak,
Dat waar ik me op verheugde
Niet ook echt
Mijn ware zaak
Is
Komt van zijn,
Zijn is wat ik wil
Wat ik wil is wat ik ben
Wanneer ik val
En dan weer opkrabbel en ren
Gedreven door een visie
Wat ik nodig heb is permissie,
Van mezelf, van mijn ik
Dat ik mag strijden, dat ik mag lijden
Dat mijn tranen een oorzaak hebben
Dat mijn gelach voortkomt uit vreugde
Dat mijn onbehagen mag worden opgenomen in de rust van de zoektocht
Dat mijn vragen mogen worden beantwoord en vermeerderd
Dat ik weet waar ik heen wil,
Dat ik mag vinden wat ik altijd zocht
Dat ik nooit tevergeefs vocht
Dat ik om mijn mensen geef,
Dat ik mag houden van mijn moeder, mijn broeder en mijn vader
Dat ik mag blijven hopen op het leven van mijn neef,
Dat ik als er een afscheid is, ik hard mag huilen
Dat ik mag zien door de schimmen, het licht achter het duister
Dat ik leef

© Copyright Anoniem