De duivel en de bok

De duivel was moe van het alsmaar reizen.
Geen mens nam hem nog serieus.
Hij kon het niet geloven al dat ongeloof.
Al die dikke consumenten met het geweten doof.
Wat moest hij, arme duivel, religieus
was hij toch op zijn manier en eigen wijze.

Toen heeft hij maar een bok aangeschoten.
Om zijn oude lijf te willen dragen.
Dat hij, Satan, zoiets beleefd moest vragen
om zelfs een sik niet voor het hoofd te stoten.

O, tempo, O, mores, mompelde hij als latinist.
Erger durfde hij niet meer als loze blasfemist.

Guido van Geel

© Copyright guido