De gemalen Matterhorn
Uit: Het modern Gemak
rond de granieten presse-papiers met de witte koppen
dansen de eedgenoten in het lederen boerenbont
op het jarenlang vergaarde moordend loon
met in de wereld de voedsel internationalen
om te verkopen daar de vele gaten in de kaas
om er stinkend en wel de bergen mee te vullen
aan het grote meer staat een onwillige koning
zijn potlood te parlevinken aan de dagjes boten
om uiteindelijk zichzelf lekker te bevlekken
en door te rennen in zijn eigen stomme film
maar op het perron stapt Hans Castrop schuchter
uit de bergtrein genezen voor het front
verklaard voor de honderdjarige modderstrijd
waar de hoge pieken ongenaakbaar aan ontkomen
Guido van Geel
© Copyright guido
Ingezonden door
guido
Geplaatst op
29-06-2014
Over dit gedicht
'Ik beloof geen gouden bergen', zei de bankier en had er de sleutel van. en .