1001 Gedichten
Korte verhalen check: Kleurpotloden
 04-01-14 18:40startpost
|
|
|---|---|
|
Verwijderde gebruiker Berichten: 244 |
Ooit was er iemand die mij niet geloofde. Ze zei me dat nooit, tot op de dag van vandaag niet maar ik zag het, in haar ogen. De manier waarop ze keek. Ik zeg niet dat alles door haar komt, maar nu zit ik hier. Niemand die me gelooft, zelfs ik niet. Ik zei haar dat ik zwart was, dat als potloden nat worden de sterkste altijd zwart zal blijven. Alle kleuren vechten en vermengen met zwart en toch … het helpt niet. Niets helpt. Behalve een witte zakdoek, die het water weg dept en zo de kracht van kleur terugbrengt. Ik vertelde haar dat ik ook kleuren had, diep verscholen. Alleen.. ik had de verkeerde zakdoek om het water weg te halen, om de pijn te stoppen. Ik kon het gevecht niet wegdeppen op de juiste manier. Ook kunst kan verdrietig zijn. Alleen moet je hem op de juiste manier zien en dat doe ik niet. Of dat doet zij niet, als ik kunst zou zijn. Maar ik ben geen kunst, ik ben een mens. Mensen hebben geen kleuren, en gaan niet af als ze nat worden. Dus waarom zou ik mezelf vergelijken met een kleurpotlood? Al helemaal onterecht want ik heb kleuren en jij hebt kleuren. Iedereen heeft kleuren, soms bedekt, soms nat van tranen. Soms zwart, paars of rood. Maar nooit alleen. Wat als ik zou zeggen dat iedere mens een doos kleurpotloden is. De ene kleur al sterker dan de andere, of meer aanwezig op een bepaald moment. Iedereen heeft zijn lievelingskleuren, ook ik heb de mijne. Enkel weet ik nog niet welke. Je hebt de mensen zoals mijn zus die uiterlijk voor zwart gaan, voor sterkte en de macht die die kleur heeft over de anderen. Maar diep vanbinnen zijn ze oranje of rood, de warmste mensen van allemaal. Je hebt de mensen die enkel vrolijke kleuren dragen, omdat ze willen laten zien dat de wereld en het leven mooi kan zijn, en op die manier andere mensen inspireren. De laatste soort mensen zijn zwart. Ze kiezen niet om zwart te zijn, ze zijn het gewoon. Hun andere kleurpotloden zijn opgeslepen of weggegomd in het gevecht tegen zichzelf. Of ze zijn nat vanbinnen, door een regen van tranen die ze niet kunnen laten zien. Als kleuren nat zijn …. Blijft zwart de krachtigste. Maar heel diep ligt er altijd een restje kleur verscholen onder zwart. Die mensen hebben iemand nodig die die kleur kan drogen, troosten en terug zichtbaar maken. Iemand die hen gelooft en een witte zakdoek aanreikt om de tranen vanbinnen te deppen. Langzaam zullen die kleuren vanbinnen zich verspreiden, vermengen en samenwerken om van het zwart iets positiefs te maken. Langzaam zullen ze groeien, zullen ze overheersen en op een dag … zal alles droog zijn en alles goed. Dat is waarom andere mensen nooit iemand anders mogen opgeven. Hoe moeilijk ze het ook hebben, hoe blij ze ook lijken. Een mens mag nooit alleen zijn, zoals een kleurpotlood in een nieuwe doos ook nooit alleen is. Wat zou een regenboog zijn met maar één kleur? Wat zou een gebroken punt zijn zonder slijper? Wat zou een mens zijn zonder iemand die in hem geloofd, hem helpt en af en toe een zakdoek geeft. Wat zou een mens zijn zonder kleuren, helemaal in het zwart … Uiteindelijk leerde ik dat als je denkt dat niemand in je gelooft, je gewoon opnieuw moet beginnen geloven in jezelf. Want enkel op die manier zullen mensen waar beginnen geloven in jou. Nooit opgeven, laat het zwart niet winnen. Er zal altijd iemand zijn met een zakdoek. |
| 04-01-14 18:57 reactie 1
|
|
|
Verwijderde gebruiker Berichten: 4562 |
Wauw, Elke .. In een paar woorden, het is gewoon prachtig. En zo waar. Ik ben er helemaal stil van geworden, en zit moeite de doen om een traan te bedwingen (maar dat is typisch mij) Bedankt voor dit verhaal, Elke. We moeten je er gewoon voor bedanken, want het is prachtig .. x |
| 06-01-14 19:15 reactie 2
|
|
|
Verwijderde gebruiker Berichten: 1657 |
Dit is echt prachtig, Elke.. Zoals Esmée zei; Ik ben er ook stil van geworden.. |
| 08-01-14 11:59 reactie 3
|
|
|
Babsje Berichten: 79 |
Stttt.... Kippenvel. |
| 08-01-14 18:55 reactie 4
|
|
|
timmyboy014 Berichten: 445 |
Beste Elke, Dit is inderdaad een heel mooi geschreven verhaal. Zou ik dit verhaal mogen gebruiken in mijn klas? Er wordt namelijk best wel wat gepest onderling, en misschien dat ik ze hiermee een punt duidelijk kan maken. Graag hoor ik van je, gr, Tim |
| Naar boven | |
Berichten: 244 
Berichten: 445