jou armen

Warm en geborgen,
Lig ik in jou armen verborgen,
Verborgen voor al het kwaad,
Een plek waar ik mij oplaad.
Oplaad om te leven,
En mijzelf te geven.
Jarenlang heb ik mijzelf verstopt,
En alle ellende opgekropt.
Ik stond alleen,
Zonder iemand om mij heen.
Nu ben ik veilig en geborgen,
In jou armen weggekropen.
Stevig hou jij mij vast,
Voor jou voelt het niet als een last,
Ja het is voor mij even wennen,
Maar toch is het alsof we elkaar al jaren kennen.
Ik geef mij over aan jou,
Aan de persoon waar ik zo verschrikkelijk veel van hou.
Jij geeft mij vertrouwen,
En langzaam begin ik het fundament onder mij weer op te bouwen.
Ook ik mag er zijn,
Dit gevoel is zo enorm fijn.
Ik hoef mij niet meer te verstoppen,
En niets meer op te kroppen.
Jij maakt mij open,
Dat is enige wat ik kon hopen.
Niet gevangen in je eigen lichaam,
Geen angsten, geen enkele schaam.
Jij maakt mij hoe ik moet zijn,
En ja soms doet dat pijn.
Pijn omdat er nog zoveel ellende zit,
Maar voor jou lijkt het zwart op wit.
Jij weet wat eronder dat zwarte gebied is.
Wat ik al die jaren al zo mis.
Jou armen strak om mij heen,
Troostend wanneer ik ween,
Steeds iets meer laat je me los,
Trekt me verder weg van de achtergebleven chaos.
Leert mij op eigen benen te gaan staan,
En mij eigen weg te gaan.
Tilt mij hoofd op,
En zet mij langzaam aan weer rechtop.
Keer op keer heb jij dit gedaan,
En heb jij altijd voor mij klaargestaan.
Kijk eens wat je met mij doet,
Het is echt bijzonder goed.
De twinkeling is weer in mij ogen,
Ik voel me weer opgetogen.
Jou armen om mij heen,
Alleen wij, een ander geen.
Onze armen om elkaar heen geslagen,
Voldaan van het elkaar plagen.
Elkaar niet los willen laten,
Oneindig met elkaar praten.
Wat zijn we toch mooi samen,
Voorbedacht dat wij elkaar tegen kwamen.
Jou armen om mijn heen,
De mijne om de jouw heen,
Samen zijn wij sterk.
Dat is ons merk.
Onafscheidelijk en altijd voor elkaar.
Een heel bijzonder paar.