oranje veld

voorovergebogen silhouet
handen stevig in de zakken
murmelend morgengebed
komt naar adem snakken

wandelende wandelaar
door de Vlaamse velden
lijkt een kandelaar
voor gesneuvelde helden

nu en dan houdt zij halt
en heft haar hoofd op

haar inblauwe ogen volgen de lijnen van de horizon
de groene herfstweide glooit door het landschap
languit gestrekte bruidsjapon

de diezigheid trekt een horizontale lijn
tussen de lucht en ’t vlakke land
donkere zwarte proppen van de solitairen
tekenen zich op de oranje intense lucht
de zon penseelt haar morgenschilderij

het begraasde grijsgroene gras
hobbelig door onkruidbergjes
vochtige condensatieaanwas
in de mist sluipen dwergjes

waterdruppeltjes glinsteren op wimpers
of zijn het tranen?