vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het gaan over lijken
ik zwierf rond met
een pleister op mijn mond
tegen het schreeuwen
omdat ik niet vond
wat de meeuwen mij
met hun vluchten wezen
zag ze landen
en uitdagend kijken
zij wilden niet wijken
heb tegels verlegd
stenen gekanteld
maar hen niet verjaagd
want het land is hun dis
in het gaan over lijken
die link had ik tot heden gemist
wil melker
06/11/2014
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Het gaan over lijken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!