Keerpunt
Ik zal de bloemen van de stelen zingen
de sterren uit de hemel laten vallen
je dagelijks komeetje zijn
jij die de morgen de moeite maakt
met je vriendelijk woord
nog in je kamerjas
en de slaap in je ogen
weggevaagd
is dat simpel geluk
de wilde roos op de vensterbank
het verwelken, de kleur gedood
het is de wijn uit de kelk
het bloed dat ik drink
Zijn lichaam dat ik eet
hoe kan Hij je vergeten
je was de zon
die voor iedereen opgaat
de liefde in je woorden
al zei je het nooit
het is een regelrechte zonde.
© Rudi J.P. Lejaeghere
26/09/2014
Reacties op ‘Keerpunt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!