Wildebeest
Zachtjes slentert de wind verder door het woud
Eindeloos veel sparren, de geur van het hout
Vroeg in de ochtend, veel bewoners schrikken
Een bende stoere mannen, klaar om te kicken
Netjes uitgedost, de wapens doeltreffend gevuld
Eensgezind op weg naar een bos vol onschuld
Nerveuse dieren, opgejaagd door luid geschal
Tegenstaanders ongewapend, de eerste knal
Wegwaggelend, door razende honden ingesloten
Ineengezakt, hartverscheurend, kapotgeschoten
Netjes op de wagen gelegd, het wordt even stil
Trillend, laatste stuiptrekking, wegstervend gegil
In de verte opnieuw geblaf, aanhoudend geweld
Gulzige jagers, vluchtelingen, een oneerlijk slagveld
Triestige blikken, onfatsoenlijk opgehangen
IJskoude angstige ogen, argeloos gevangen
Elke herfstdag vallen er slachtoffers in de Ardennen
Neergehaald, weinig kansen om weg te rennen
Ingezonden door
Geplaatst op
09-11-2014
Over dit gedicht
Oneerlijke strijd tussen mens en dier
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Herfst JachtangstReacties op ‘Wildebeest’
-
Mensen zijn nu eenmaal de wreedste dieren!
fets - 09-11-2014 om 22:21
-
U bedoelt vermoedelijk "sommige mensen" :-) zijn nu eenmaal de wreedste dieren. We mogen echt niet iedereen over dezelfde kam scheren :-) er zijn tal van goeikes op deze wereld.
Dicht bij de Stoof - 10-11-2014 om 10:30