vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Handen
Zijn hand over de bar.
Nonchalant, niemand heeft het door.
Haar hand op schoot, vingers licht omhoog.
Monden blijven praten, vinger toppen die elkaar even raken.
Per ongeluk? Nu niet. Ze raken, blijven hangen.
De monden gaan maar door.
Voorzichtig pakt hij haar hand. Korte glimlach, zij houd hem vast.
De monden blijven praten, niemand heeft iets door.
Maar het zijn de handen die spreken,
tussen de zinnen door.
Reacties op ‘Handen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!