Als alles niets is

De kou van het donker kilt me
Het goud is mij ontnomen
Heb zoveel zwart diep vanbinnen mij
Toch zijn het enkel de doorzichtige tranen die stromen

Ze gaan wanneer ik in stilte ben
In een dimensie zonder iemand om me heen
Levend in een wereld van miljarden
Zwerf ik hier ziels alleen

Er zijn geen woorden om te praten
Om te vertellen wat ik voel
Er is niemand om te helpen, als god je heeft verlaten
Geen persoon die snapt wat ik bedoel

Het duister is de schaduw van het licht
De kilte overwoekerd elke warme zonnestraal
Lopend op het pad dat voor me ligt
Besef ik dat ik steeds weer verdwaal

In het heelal vol met schitterende sterren
Met de liefde die verder reikt dan de afstand
Reis ik door een wereld van niets
In de schijn van er is niets aan de hand

Elke herinnering brengt me hier vandaan
Elke gedachte herinnerd me aan toen
De geheimen van het leven zijn het einde
Waar niets tegenin is te doen

Elke seconde is er een van leegte
Een gat in de zinloze tijd
De dood is de verlossing die je bevrijd
Het einde van een eenzame strijd

Dit bestaan is een grote leugen
Een opvulling van iets wat niets is
Nog erger dan de duivelste nachtmerrie
Voor altijd voel ik het gemis

De kleuren vergaan in dichte mist
En verbeelden wat nooit meer zal zijn
Steken verklappen de leugens
Van de alles verheersende pijn