Sinterklaas
ik kreeg een speelgoedautootje
niet zo groot als in de etalage
blik met omgeplooide lipjes
Sint kwam langs de bovenétage
het had kleine rubberen wieltjes
en een motortje om op te winden
broers en zussen speelden er mee
bedankt om mijn schoentje te vinden
grote broer wou het van binnen zien
hij maakte de geplooide lipjes los
maar na het terug monteren
liep het mis, was ik de klos
een halfuur had mijn autootje
het grote gezin overleefd
weken had ik gedroomd
van wat ik had nagestreefd
ik was gebroken ik was kapot
mijn kinderverdriet was immens
ik was niet te troosten
daar ging mijn liefste wens
nu met meer ervaring
niet het krijgen is belangrijk
maar het verlangen naar iets
daarvan wordt je rijk!
Reacties op ‘Sinterklaas’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!