Verdwaald

Naar alles wat zich had afgespeeld,
Was het vuur komen te doven,
De herinnering komen te vervagen,
En de liefde in vergetelheid geraakt,
De zware strijd had zijn littekens achtergelaten,
Diep in de ziel gekerfd,
Het heeft te lang geduurd,
De boosheid had plaatsgemaakt voor angst,
De angst voor verdriet,
En het verdriet voor melancholie,
De bladeren waren gevallen,
De zon gaf geen warmte,
De maan was te donker,
Er was een tunnel geweest,
Met aan het eind licht,
Maar de weg ernaartoe,
Was er één om te verdwalen,